گوش گیر

لغت نامه دهخدا

گوش گیر.( نف مرکب ) بمجاز آزاردهنده. اذیت کننده :
چو من بلبلی را بود ناگزیر
از این گوش گیران شوم گوشه گیر.نظامی.

فرهنگ فارسی

۱ - گوش کننده . ۲ - آزار دهنده اذیت کننده : چو من بلبلی را بود ناگزیر ازین گوش گیران شوم گوشه گیر . ( نظامی )

فرهنگستان زبان و ادب

{earplug} [شنوایی شناسی] نوعی گوش بان که درون مجرای گوش بیرونی قرار می گیرد و آن را به کلی می بندد
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال جذب فال جذب فال شیخ بهایی فال شیخ بهایی فال تک نیت فال تک نیت فال فرشتگان فال فرشتگان