زیرانداز. [ اَ ] ( اِ مرکب ) هر پارچه ای که در زیر پای گسترانند و نهالی و توشک. ( ناظم الاطباء ). فرش. مقابل روانداز. ( از یادداشت بخط مرحوم دهخدا ): زیراندازش زمین است و رواندازش آسمان. ( یادداشت ایضاً ). || فرشی است که زیر قلیان گذارند. ( آنندراج ). پارچه ای که در زیر غلیان گسترانند. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ معین
(اَ ) (اِ. ) تشک .
فرهنگ عمید
زیرافکن، تشک، نهالی، فرش، آنچه هنگام خوابیدن زیر خود می اندازند.
فرهنگ فارسی
( صفت اسم ) آنچه که به هنگام خواب به زیر اندازند تشک نهالی مقابل روانداز .
