ساده روی. [ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) کنایه از دلبر محبوب ، و مراد خالی بودن از کدورت ریش و بروت و عاری بودن چهره ملک وارش از غل و غش ، و این وصف مخصوص ذکور است. ( شعوری ). ساده. ساده رخ. ساده زنخ. ساده زنخدان. ساده شکر. ساده نمک. امرد، بیریش. که ریش نیاورده باشد : غلام ارساده رو باشد وگر نوخط بود خوشتر خوش اندر خوش بود باز آنکه با زوبین و چاچله.عسجدی.چو خواهی که قَدرت بماند بلند دل ای خواجه بر ساده رویان مبند.سعدی ( بوستان ).یکی را چو سعدی دلی ساده بود که با ساده روئی درافتاده بود.سعدی ( بوستان از آنندراج ).
فرهنگ فارسی
( ساده رو ی ) ( صفت ) ۱ - آنکه بر عارضش موی نباشد ساده زنخ . ۲ - محبوب معشوق .
