سبیله

لغت نامه دهخدا

( سبیلة ) سبیلة. [ س َ ل َ ] ( ع اِ ) راه و روش یا بطور عام. ( از منتهی الارب ).
سبیلة. [ س ُ ب َ ل َ ] ( اِخ ) جایگاهی است در ارض بنی تمیم بنی حمان را. ( معجم البلدان ) :
قبح الاله و لااقبح غیرهم
اهل السبیلة من بنی حِمّانا.( از معجم البلدان ).

فرهنگ فارسی

جایگاهی است در ارض بنی تمیم بنی حمان را

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی سَبِیلِهِ: راه و روش او
معنی سَرَباً: مسلک و مذهب (سرب و نفق عبارت است از راهی که در زیر زمین کنده شده و از نظر عموم پنهان است . در عبارت "فَـﭑتَّخَذَ سَبِیلَهُ فِی ﭐلْبَحْرِ سَرَباً " گویا راهی را که ماهی موسی پیش گرفته و به دریا رفت تشبیه به نقبی کرده که کسی پیش بگیرد و ناپدید شود)
ریشه کلمه:
سبل (۱۸۱ بار)ه (۳۵۷۶ بار)