عبدالفتاح

لغت نامه دهخدا

عبدالفتاح. [ ع َ دُل ْ ف َت ْ تا ] ( اِخ ) ابن درویش التمیمی الحنفی النابلسی ، فقیه و ساکن قدس بود. از تألیفات اوست : الفوائد الفتاحیه فی فقه الحنفیه. کتاب فتاوی. وی به سال 1138 هَ. ق. درگذشت. ( از الاعلام زرکلی ).

فرهنگ فارسی

گرمرودیاز نویسندگان دربار فتحعلی شاه قاجار ( قر. ۱۳ ه. ). وی همراه حسین خان آجودان باشی که از طرف شاه برای برقرار کردن رابطه بادول اتریشفرانسه و انگلستان مامور بود اروپا رفت و شرح این مسافرت را روز بروز نوشته است . این شرح به [ سفر نامه آجودان باشی ] معروفست .
ابن درویش التمیمی الحنفی النابلسی فقیه و ساکن قدس بود از تالیفات او است : الفوائد الفتاحیه فی فقه الحنفیه کتاب فتاوی وی بسال ۱۱۳۸ قمری درگذشت

فرهنگ اسم ها

اسم: عبدالفتاح (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: abdolfttāh) (فارسی: عبدالفتاح) (انگلیسی: abdolfttah)
معنی: بنده پروردگار گشاینده دشواری ها، بنده ی خدای گشاینده، ( عربی ) بنده ی گشاینده ( خدای )