سخن پرداز

لغت نامه دهخدا

سخن پرداز. [ س ُ خَم ْ پ َ ] ( نف مرکب ) آرایش دهنده سخن. که سخنان نغز گوید. شاعر ماهر :
به بی نیازی ایزد اگر خورم سوگند
که نیست همچو منی شاعر سخن پرداز.سوزنی.چنین گفت آن سخن پرداز شبخیز
کز آن آمد خلل در کار پرویز.نظامی.لوح تعلیم است صائب سینه روشندلان
صحبت آیینه طوطی را سخن پرداز کرد.صائب ( از آنندراج ).

فرهنگ عمید

سخن دان، بلیغ و فصیح، سخن آرا.

فرهنگ فارسی

آرایش دهنده سخن که سخنان نغز گوید