قاپیدن

لغت نامه دهخدا

قاپیدن. [ دَ ] ( مص ) قاپ زدن.ربودن. ربودن به جلدی و چابکی. گرفتن چنانکه سگ پای درویش را، چنانکه لقمه و دیگر چیز را از دست کسی.

فرهنگ معین

(دَ ) (مص م. ) نک قاپ زدن، ربودن.

فرهنگ عمید

ربودن به جلدی و چابکی، قاپ زدن، ربودن.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) ربودن بجلدی و چابکی: سگ استخوان را از دست او قاپید.