علامت دهی
دانشنامه عمومی
برای سادگی در فهم مسئله فرض کنید در بازار کار دو نوع کارگر با توانایی ذاتی ( تولید نهایی ) * ѲH و ѲL وجود دارد به صورتی که ѲH> ѲL> 0. فرض کنید میزان تحصیلات به عنوان علامتی برای تشخیص توانایی ذاتی هر کارگر توسط کارفرما و قابل مشاهده است و هر کارگر قبل از ورود به بازار کار، تحصیلات کسب می کند، همچنین فرض کنید که این تحصیلات بر میزان بهره وری کارگران نمی افزاید. تحصیلات برای هر کارگر هزینه دارد و تابع هزینه به صورت ( C ( e, Ѳ که تابعی پیوسته و دو بار مشتق پذیر از e ( سطح تحصیلات ) و Ѳ ( نوع کارگر ) است. این هزینه می تواند به صورت مالی یا انتزاعی باشد. در اینجا تابع هزینه خواص زیر را داراست:
C ( 0, Ѳ ) = 0 , e> 0 → Ce ( e, Ѳ ) > 0 , Cee ( e, Ѳ ) > 0 , CѲ ( e, Ѳ ) < 0 , CeѲ ( e, Ѳ ) < 0
عبارت بالا بیان ریاضی این موضوع است که هزینه تحصیل در ازای سال های تحصیلی بالاتر به صورت فزاینده ای افزایش می یابد. همچنین در سطح تحصیل یکسان هم هزینه و هم هزینه نهایی برای کارگر با توانایی ذاتی بالاتر ( ѲH ) کمتر از کارگر با توانایی ذاتی کمتر ( ѲL ) است*.
مطلوبیت کارگر نوع Ѳ با تحصیلات e و دستمزد w را ( u ( w , e|Ѳ در نظر بگیرید که به صورت ( u ( w, e|ɵ ) = W - C ( e, ɵ است. به این معنا که تحصیل بیشتر به دلیل هزینه بالاتر از مطلوبیت فرد می کاهد و درآمد سبب ایجاد مطلوبیت در او می شود.
اگر علامت دهی ( در این جا تحصیلات ) تابعی از نوع کارگر باشد در نتیجه هر کارگر علامتی مخصوص به خود ارسال می کند و کارفرما با توجه به نوع کارگر، دستمزد می پردازد. ( در مثال بالا به کارگر با تولید نهایی ѲL به اندازهٔ WL = ѲL و به کارگر با تولید نهایی ѲH به میزان WH = ѲH پرداخت می کند. در شکل ۱ منحنی های بی تفاوتی هر دو نوع کارگر و شیوهٔ پیشنهادی پرداخت دستمزد توسط کارفرما رسم شده است. ( )
