دانشنامه اسلامی
طلب نفسی، مقابل طلب غیری بوده، و عبارت است از طلبی که در آن، شی ء خارجی بنفسه مطلوب می باشد و غرض از تعلق طلب به آن، دست یافتن به غیر آن نیست؛ یعنی مصلحت در نفس مطلوب خارجی بوده و تحقق آن در خارج مطلوب اصلی مولا است، مانند «صلّ» که مطلوب اصلی، نفس نماز است.
