سربالایی

لغت نامه دهخدا

سربالایی. [ س َ ] ( حامص مرکب ، اِ مرکب ) فراز، مقابل سرازیری و نشیب.

فرهنگ عمید

۱. سربالا بودن.
۲. (اسم ) [مقابلِ سرازیری و سراشیبی] ارتفاع، بلندی.

فرهنگ فارسی

۱ - سر بالا بودن . ۲ - محلی که رو به بالا میرود مقابل سرازیری .