لغت نامه دهخدا زبان پارسی نو. [ زَ ن ِ ی ِ ن َ / نُو ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) فارسی بعداز اسلام است. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). رجوع به مقدمه برهان قاطع چ معین و «ایران » و «فارس » شود.
