تلاجن (یا تلاجان) در گویش مازنی به گیاهی بوته‌ای اشاره دارد که به ارتفاعی حدود یک متر و بیشتر می‌رسد و دارای گل‌های زرد رنگ است. این گیاه معمولاً در مناطق پوشیده از گیاهان دیگر یافت می‌شود و در فصل‌های بهار، تابستان و پاییز سبز و سرحال است، اما در زمستان خشک می‌شود.
بوته تلاجن خاصیت دارویی دارد و اهالی منطقه از گل‌های آن استفاده می‌کنند و آن‌ها را به عنوان سبزی همراه با برنج می‌پزند. این گیاه جزء گیاهان خوراکی و مفید در فرهنگ محلی شناخته می‌شود.
مثال در شعر نیما یوشیج:
تو را من چشم در راهم
شباهنگام
که می‌گیرند در شاخ تَلاجَن سایه ها رنگ سیاهی
وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم
تو را من چشم در راهم
