لغت نامه دهخدا خالف. [ ل ِ ] ( ع ص ) گول. احمق. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( المنجد ). منه :رجل خالف. || بسیار خلاف. ( ناظم الاطباء ). || بی خیر. نانجیب. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). منه : هو خالف اهل بیته. || سقا. آب برکشنده. || آنکه بنشیند پس از رفتن تو. ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). منه : فاقعدوا مع الخالفین. ( قرآن 9/83 ). || خِلاف. ( ناظم الاطباء ). منه : فی خُلقه خالف ؛ ای خلاف. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || ( اِ ) نبیذ تباه شده. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ).
