لغت نامه دهخدا دار ملکت. [ رِ م ُ ک َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) دارملک : دارای دارملکت او شاه مشرق است کانواع نعمت از در دارا رسد مرا.خاقانی.
