زبان بازی

لغت نامه دهخدا

زبان بازی. [ زَ بام ْ ] ( حامص مرکب ) کار زبان باز است ( که با زبان چرب و نرم مردم را فریب میدهد ). ( فرهنگ نظام ). || مکالمه و با هم سخن گفتن. ( آنندراج ) ( ارمغان آصفی ). گفتگو و مکالمه. ( ناظم الاطباء ) :
صف مژگانش در زبان بازی است
گرچه چشمش بخواب ناز شده ست.صائب.گفتگو با دل سیاهان میکند دل را سیاه
شمع گر باشد طرف صائب زبان بازی خوش است.صائب.|| برابری و خصومت. ( ارمغان آصفی ) ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). مناقشه و منازعة. ( ناظم الاطباء ). || چرب زبانی. لفاظی. چاپلوسی. چرب سخنی. خلابة. ( منتهی الارب ). رجوع به زبان باز، زبان آور، خالب و خلابت شود.

فرهنگ عمید

تملق، چاپلوسی، چرب زبانی.

فرهنگ فارسی

چاپلوسی تملق چرب زبانی .
مکالمه و با هم سخن گفتن برابری و خصومت چاپلوس

دانشنامه عمومی

زبان بازی، پیک - آپ لاین چت - آپ لاین ( به انگلیسی: Pick - up line ) یک گشاینده گفت وگو با هدف روی هم ریختن با یک فرد برای دیداری عاشقانه یا قرار گذاشتن است. زبان بازی بیانگر شیوه ای شوخ طبعانه برای آشکارسازی علاقه عاطفی قلمداد می شود.
زبان بازی می تواند در برگیرنده یک گفتگوی ساده مانند معرفی و ارائه اطلاعات در مورد خود یا پرسیدن از شخص مورد نظر در مورد علایقش یا علایق مشترکشان، باشد، یا ممکن است به عنوان تلاشی جدی تر در غالب چاپلوسی یا شوخ طبعی به کار برده شود.
به تازه کارها توصیه می شود از اصطلاحات استاندارد و دمده شده ( مخصوصاً آن هایی که شبیه موسیقی کانتری است ) اجتناب نموده و در صورت امکان، گشاینده هایشان را پرسشگرانه مطرح کنند.