قت. [ ق َت ت ] ( ع مص ) بریدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ): قت خشب ؛ برید آن را.( از ناظم الاطباء ). قت ثوب ؛ برید آن را. ( از اقرب الموارد ). || کم کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ): قت چیزی ؛ تقلیل آن. ( از اقرب الموارد ). || اندک اندک فراهم کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ): قت چیزی ؛ گرد آوردن چیزی را اندک اندک. ( از اقرب الموارد ). || آماده و مهیا ساختن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). || در پی رفتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ): قت اثر کسی ؛ پابپا او را دنبال کردن. پیروی کردن از اثر کسی. ( ازاقرب الموارد ). || پنهان در پی کسی رفتن تا اراده او معلوم نماید. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). قت الی فلان ؛ در نهان دنبال کردن کسی را برای دانستن قصد وی. ( از اقرب الموارد ). || سخن چینی کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ): قت حدیث را؛ نمامی کردن آن را یعنی رساندن سخن کسی بر جهت فساد و تباهی. ( از اقرب الموارد ). || دروغ گفتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). || بوئیدن شبان بول شتر هیمازده را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ): قت راعی ؛ بوی کردن بول شتر مهیوم را تا بدان رهبری شود. ( از اقرب الموارد ). || روغن در گل پروردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). قت. [ ق َت ت ] ( ع اِ )یونجه. ( ناظم الاطباء ). اسپست تر یا اسپست خشک. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). فصفصه و بقولی خشک آن. ( از اقرب الموارد ). و در ذیل فِصفِصَة آرد: گیاهی است که دواب آن را خورند و تا هنگامی آن را بدین نام خوانند که تر بود و چون خشک شود نام فصفصه از آن برداشته شود و آن را قت گویند. دانه آن مانند گاودانه ولی دراز است. ( از اقرب الموارد ). رطبه خشک است. ( تحفه حکیم مؤمن ). || دانه صحرائی خودرو که تازیان بدوی در سالهای قحط آن را آرد کرده و پخته و میخورند. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ معین
(قَ ) [ ع . ] (اِ. ) یونجه ، اسپست تر یا خشک .
فرهنگ فارسی
( اسم ) یونجه اسپست تر یا خشک . یونجه اسپست تریا اسپست خشک
