باد گرم

لغت نامه دهخدا

باد گرم. [ دِ گ َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بادی مانند سموم که بعض میوه ها را تباه کند: خیارها را باد گرم زد. بادی حار که صیفی را تباه کند. هوف [ هََ/ هو ]. سَهام. باد سَموم. حَرور. ( منتهی الارب ) ( ترجمان القرآن ): بارِح ؛ باد گرم تابستان. ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ). مُذْبِلة؛ باد گرم پژمرده کننده گیاه. ( منتهی الارب ). رجوع به بادزدگی و باد زدن شود.

فرهنگ فارسی

بادی مانند سموم که میوه ها را تباه کند

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] باد گرم (قرآن). در قرآن کریم به وجود بادهای گرم و داغ اشاره کرده، و اینکه منشا خلقت جن هستند، و برخی از جهنمیان، به وسیله باد داغ عذاب می شوند.
۱. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القران، ص۲۴۱، «سمم».
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۵۱، برگرفته از مقاله «باد گرم».
...