ح. ( حرف ) حرف ششم است از حروف هجاء عرب پس از جیم و پیش از خاء و حرف هشتم از حروف فارسی پیش از خاء و پس از چ. و آن از حروف مصمته ملفوظة ویکی از حروف ششگانه حلقیه است و آن را به حساب جُمَّل و هم حساب ترتیبی فارسی به هشت دارند و نام آن حاء است و آن را حاء حطی و حاء مهمله و حاء غیرمنقوطه نیز نامند و این حرف ، خاص زبان عرب است و ح رمز «حینئذِ» و رمز «صح » و گاه رمز «حاشیه » و نزد محدثین ، رمز تحویل از سندی به سند دیگر است آنگاه که حدیث را اسناد زیاده از یک باشد. ابدالها:حرف «ح » در تعریب :> گاه بدل «خ » آید: حشم = خشم. حب = خنب. > گاه بدل «هَ» آید: جناح = گناه.حرف «ح » در زبان عربی :> گاه بدل به «اِ»شود: حِدل = اِدل. > گاه بدل به «ج » شود: ترش = جرش. احتراش = اجتراش. > گاه بدل به «خ » شود: مُح = مُخ . طلحیف = طلخیف. طُماحر = طُماخر. طمحریر = طمخریر. > و بدل «ز» آید: حلقوم = زلقوم > و بدل به «ع » شود: حتی = عتی. حدس = عدس. اطّلاح = اطّلاع. طمّاح = طمّاع. > و به جای «ف » آید: افلاس = احلاس و فارسی زبانان همیشه حرف «ح » کلمات عرب را «هَ» تلفظ کنند لیکن در کتابت صورت اصلی را محفوظ دارند.
فرهنگ معین
(حر. ) هشتمین حرف از الفبای فارسی ، برابر با عدد ۸ در حساب ابجد.
فرهنگ عمید
هشتمین حرف الفبای فارسی، حِ، حا. &delta، در حساب ابجد: «۸ ». نام حرف «ح».
فرهنگ فارسی
هشتمین حرف از الفبای فارسی و ششمین حرف از الفبای عربی ( ابتث ) . در حساب جمل ( ابجد ) آنرا ۸ بشمار آورند . این حرف در لغات اصیل فارسی یافت نمیشود و خاص لغات ماخوذ از عربی است و آنرا بصورتهای : ح ح نویسند مانند زاح حج محتاج.
دانشنامه عمومی
ح حرف هشتم در الفبای فارسی، حرف ششم در الفبای عربی و هشتمین حرف از حروف الفبای عبری ( خت ח ) است. صدای آن در تلفظ فارسی همانند «ه» است ولی در عربی گونه ای «ه» با گلو تلفظ می شود. به نظر می رسد هر واژه رایج در فارسی که حرف ح دارد؛ چه در اول، وسط یا آخر این واژه باشد، از زبان عربی گرفته شده است. چند مثال از اینگونه واژه ها عبارتند از حادثه، حقیقت، محبوب، محسن و واضح و حجره. • الفبای عبری • الفبای فارسی • الفبای فنیقی • حروف عربی • همه مقاله های خرد • مقاله های خرد زبان شناختی
دانشنامه آزاد فارسی
هشتمین حرف از الفبای فارسی، حرف ششم از حروف هجای عربی (ابتثی) و حرف هفتم از حروف ابجد. در حساب جُمَل، آن را معادل عدد هشت به حساب می آورند. حرف «ح» نمایندۀ واج صامتِ چاکنایی ـ سایشی است. نام آن در زبان فارسی «حِ=he» و «حا= ha» و «حایِ حُطّی» است. این حرف در کلمات برگرفته از عربی کاربرد دارد و فارسی زبانان آن را همانند «ه » تلفظ می کنند. البته در بعضی از کلمات و اسامی که ریشۀ آن ها نامعیّن است، مثلِ حوله (هوله)، حیز (هیز) و جیحون و سیحون، این حرف به کار رفته است. حرف «ح» در کتاب شناسی رمز حاشیه است.
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۷(بار)
ویکی واژه
هشتمین حرف از الفبای فارسی، برابر با عدد ۸ در حساب ابجد.
