معنی بیدلا | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

بیدلا. [ دِ] ( اِ مرکب ) بیدلانه. ( از رشیدی ) سخنان بیربط و هذیان را گویند. ( برهان ) ( از جهانگیری ) ( هفت قلزم ). هذیان. سخنان پریشان بیمعنی که بیدلانه گفته شود یعنی دل از آن خبردار نباشد. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). کلام بیمعنی. سخن یاوه و بیهوده. ( ناظم الاطباء ) :
سخن جای دگر بردم از آن سردی بیفتادم
نشاید بیدلا گفتن بیا تا بگذرم زینها.نزاری.