معنی بویژه | لغت یاب

بویژه

لغت نامه دهخدا

بویژه.[ ب ِ ژَ / ژِ ] ( قید مرکب ) خصوصاً. مخصوصاً. علی الخصوص. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ) :
به هر کار مشتاب ای نیک بخت
بویژه بخون زآن که کاری است سخت.فردوسی.بترسم ز آشوب بدگوهران
بویژه ز دیوان مازندران.فردوسی.که چونین سخن نیست جز کار زن
بویژه زنی کوبود رای زن.فردوسی.|| امیدوار. ( ناظم الاطباء ).