لغت نامه دهخدا بویژه.[ ب ِ ژَ / ژِ ] ( قید مرکب ) خصوصاً. مخصوصاً. علی الخصوص. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ) : به هر کار مشتاب ای نیک بخت بویژه بخون زآن که کاری است سخت.فردوسی.بترسم ز آشوب بدگوهران بویژه ز دیوان مازندران.فردوسی.که چونین سخن نیست جز کار زن بویژه زنی کوبود رای زن.فردوسی.|| امیدوار. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی خصوصا مخصوصا علی الخصوص : ( همه راستی خواهم و نیکویی بویژه که سالار ایران تویی . ) ( فردوسی )