لغت نامه دهخدا
بامدادان که بود از شب مستیم خمار
پیش من جز قدح بورک پرسیر مباد.بسحاق اطعمه.قدح پر بورک است و قلیه اندک
چه بودی گر چو بورک قلیه بودی.بسحاق اطعمه. || سنبوسه. ( برهان ) ( غیاث ) ( ناظم الاطباء ). || قطاب. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). || زنگاری را نیز گویند که بر روی نان نشیند . ( برهان ). سبزی و زنگاری که بر روی نان نشیند. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به بوز و بوزک شود. || شتل و آن زری باشد که در قمار ببرند و به حاضران دهند. ( برهان ). شتل قمار. ( رشیدی ). شتل که از زر به قماربرده به حاضران دهند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) :
ندانم چه بردی از این مزد بازی
که برد ترا هردو گیتی است بورک.عمعق ( از آنندراج ).مری ̍ کرد ابر سخاپیشه با تو
کف دست برزد که بسم اﷲ اینک
ندانم تو از وی چه بردی ولیکن
کنار جهان پرگهر شد ز بورک.اخسیکتی ( از آنندراج ).|| بوره و شوره. ( ناظم الاطباء ). || در عربی بمعنی مبارک بادباشد. ( برهان ).
