دانه دانه

لغت نامه دهخدا

دانه دانه. [ن َ / ن ِ ن َ / ن ِ ] ( ق مرکب ) قید تکرار :
اندک اندک بهم شود بسیار
دانه دانه است غله در انبار.سعدی. || یک یک. یکی یکی. مجزی به افراد جدا از یکدیگر: محبب ؛ حبه حبه :
در پله ترازوی اعمال عمرما
طاعات دانه دانه و عصیان تنگ تنگ.سوزنی.تیغ حصرم رنگ و بر وی دانه دانه چون عنب
پخت گردون زان عنب نقل و ز حصرم توتیا.خاقانی.

فرهنگ معین

( ~. ~. )(اِمر. )یکایک ، یکی یکی ، هر یک پس از دیگری . دانه کردن ( ~. کَ دَ ) (مص م . ) پراکنده کردن .

فرهنگ فارسی

قید تکرار
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم