غداء

لغت نامه دهخدا

غداء. [ غ َ ] ( ع اِ ) طعام چاشت ، خلاف عشاء. ج ، اغدیة: و لاتقل مالی غداء و عشاء فی جواب من قال ادن فتغد لانه طعام بعینه. ( منتهی الارب ). چاشتی. ( ترجمان علامه جرجانی ترتیب عادل بن علی ) : فلما جاوزا قال لفتیه آتنا غَدائنا. ( قرآن 62/18 ). چاشت. آش چاشت. طعام بامداد. چاشت خورد. ( مقدمةالادب زمخشری ). طعام آغاز روز. ناشتائی. صبحانه. رجوع به چاشت شود.
غداء. [ غ َدْ دا ] ( اِخ ) ابن کعب بن بهوش بن عامربن غنمةبن ثعلبةبن تیم اﷲ جد عمروبن عروة الشاعر بود. ( تاج العروس ).

ویکی واژه

ناهار
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال ای چینگ فال ای چینگ فال احساس فال احساس فال تاروت فال تاروت فال جذب فال جذب