معنی سغ | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

سغ. [ س َ ] ( اِ ) پوشش و سقف خانه و گنبد و امثال آن. پوشش خانه. ( رشیدی ) ( برهان ). || نوعی از عمارت طولانی و دراز و آن را به عربی ازج خوانند. ( برهان ). نوع عمارت است درازا و خمیده مانند طاق که به عربی ازج گویند. ( رشیدی ) ( آنندراج ). || شغ. سخ. ( از حاشیه ٔبرهان قاطع چ معین ). شاخ گاو. ( برهان ) :
ببازی و خنده گرفتن نشست
سغ گاو و دنبال گرگی بدست.فردوسی.|| کام. ( یادداشت مؤلف ). اکنون در تهران و بروجرد و کرمانشاه و گلپایگان و اراک ( سلطان آباد ) به معنی قسمت درونی فک اعلا بکار رود. ( از حاشیه برهان قاطع چ معین ).

فرهنگ معین

( ~ . ) (اِ. ) سوراخ .
( ~ . ) (اِ. ) شاخ گاو.
(سَ ) (اِ. ) سقف ، سقف خانه ، گنبد.

فرهنگ عمید

شاخ گاو.

فرهنگ فارسی

سقف، گنبد، دهان، کام، سقف خانه
( اسم ) سوراخ ثقبه .

دانشنامه عمومی

سغ، روستایی در دهستان سیاهو بخش مرکزی شهرستان بندرعباس در استان هرمزگان ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۳۷۴ نفر ( ۱۲۶ خانوار ) بوده است.