لغت نامه دهخدا
حلبی. [ ح ُل ْ ل َ بی ی ] ( ع ص ) سقاء حلبی ؛ مشک دباغت یافته بگیاه حلب و آنرا سقاء محلوب نیز گویند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به حُلّب شود.
حلبی. [ ح َ ل َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان حومه بخش سلدوز شهرستان ارومیه. ناحیه ای است واقع در دامنه و معتدل. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4 ).
حلبی. [ ح َ ل َ ] ( اِخ ) ابراهیم بن محمدبن ابراهیم حنفی. از اکابر علمای عامه است که در شام و مصر فقه و حدیث و تفسیر را تکمیل کرده و سپس در استانبول به عنوان خطیب جامع سلطان محمد فاتح شهرت یافت. تألیفاتی دارد از آن جمله است : 1 - شرح صغیر برکتاب منیةالمصلی سدیدالدین کاشغری. 2- شرح کبیر بر همان کتاب و این هر دو در استانبول چاپ شده است. 3- طبقات الحنفیة یا طبقات الفقهاء. 4- ملتقی الابحر، که یک دوره فقه حنفی است و در استانبول و قاهره بارها چاپ شده است. وی به سال 956 هَ. ق. در حدود 90 سالگی درگذشت. ( قاموس الاعلام ترکی ) ( ریحانة الادب ج 1 ص 339 ).
حلبی. [ ح َ ل َ ] ( اِخ ) علی بن ابراهیم بن احمدبن علی بن عمر ملقب به نورالدین بن برهان الدین قاهری شافعی ( 975 - 1044 هَ. ق. ) صاحب سیره نبویه ، از دانشمندان و مشایخ بزرگ بود. در مصر تولد و پرورش و وفات یافت. از شمس رملی حدیث نقل کرد. تألیفاتی دارد و از آنجمله است : انسان العیون فی سیرةالنبی المأمون ، معروف به سیره نبویه در سه مجلد که آنرا از سیره شیخ محمد شامی تلخیص کرده و مطالب لطیفی بر آن افزوده است. رجوع به کشف الظنون و معجم المطبوعات شود. علی بن ابراهیم ملقب به برهان الدین شافعی ، از مشاهیر علما و فقهای قرن یازدهم هجری است و تألیفاتی دارد. او راست : 1- انسان العیون فی سیرة العامین و المأمون. این کتاب به سیره حلبیه شهرت دارد. 2- انفاذ المهج بمختصر الفرج. 3- حسن الوصول الی لطائف حکم الفصول. 4- المحاسن السنیه من الرسالة القشیریة. وی بسال 1044 هَ. ق. در 69 سالگی درگذشت. ( از قاموس الاعلام ترکی و ریحانة الادب ج 1 ص 340 ).
