تفرج گاه. [ ت َ ف َرْ رُ ] ( اِ مرکب ) جای تفرج و جایی که شادمانی آورد. و جای گشت و گذار مانند باغ و مرغزار و جز آن. ( ناظم الاطباء ). تفرج جای. جای سیر و تماشا. تفرج گه : و هردم به تفرج گاهی از نعم دنیا متمتع گردد. ( گلستان ). رجوع به تفرج و دیگر ترکیبهای آن شود.
فرهنگ معین
( ~. ) [ ع - فا. ] (اِمر. ) گردشگاه ، جای تفرج .
فرهنگ عمید
جایی مانند باغ و مرغزار که شادی و نشاط بیاورد، جای تفرج، گردشگاه.
