تروی

لغت نامه دهخدا

تروی. [ ت َ رَوْ وی ] ( ع مص ) سیراب شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). سیراب شدن و تازه گردیدن درخت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). سیراب شدن درخت. ( از المنجد ). سیراب شدن و تازه گردیدن مرد یا درخت. ( از اقرب الموارد ). || اندیشیدن در کار. || معتدل و سطبر و درشت گردیدن بندی مرد یقال : تروت مفاصله اذا اعتدلت و غلظت. || بازگفتن سخن را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). رجوع به ترویة شود.
تروی. [ ت ْ رُ ] ( اِخ ) پایتخت قدیمی شامپانی و مرکز کنونی ایالت اوب است که بر کنار سن و 158 هزارگزی جنوب شرقی پاریس واقع است و 68900 تن سکنه دارد کلیسای بزرگ سن پیر و سن پل که درقرنهای 13 - 17 میلادی ساخته شده است در این شهر واقعاست و نیز کلیساهای سن مادلین و سن ژان و سن اوربن که متعلق بقرن 13 میلادی است در این شهر قرار دارد. این شهر یکی از مراکز صنعتی و فلاحتی است در سال 1420 م. در این شهر قراردادی امضا گردید که نیابت سلطنت هانری پنجم پادشاه انگلستان در فرانسه شناخته شد و در سال 1429 م. ژاندارک قهرمان ملی فرانسه این شهر را از اشغال خارجیان رها ساخت. رجوع به ماده بعد شود.
تروی. [ ت ْ رُ ] ( اِخ ) ولایتی است در شامپانی ( ایالت کنونی اوب ) که شهر تروی سابق الذکر درآن واقع است. این ولایت دارای 16 بخش و 254 بلوک است و 175400 تن سکنه دارد. و رجوع به ماده قبل شود.
تروی ٔ. [ ت َرْ ءْ ] ( ع مص ) اندیشیدن در کارو نگریستن پایان آن و در جواب تعجیل نکردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). نگریستن در کار و اندیشیدن در ظروف و پایان آن. ( از المنجد ). رجوع به تروئة شود.

فرهنگ معین

(تَ رَ وّ ) [ ع . ] (مص ل . ) اندیشه کردن ، تأمل کردن در امری .

فرهنگ فارسی

۱ - ( مصدر ) اندیشه کردنتامل کردن در امری . ۲- ( اسم ) تامل تفکر.
ولایتی است در شامپانی که شهر تروی سابق الذکر در آن واقع است ٠

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تَرَوّی: تأمّل و فکر کردن/ سیراب شدن.
تروّی به مفهوم نخست در باب صلات به کار رفته است.
حکم تروی در هنگام شک در نماز
شک در عدد رکعات نماز به دو قسم باطل و صحیح تقسیم می شود. اوّلی مانند شک در نمازهای دو یا سه رکعتی که موجب بطلان نماز می گردد و دومی مانند شک بین سه و چهار در نمازهای چهار رکعتی که در صورت عمل به وظیفه، نماز صحیح است(-->شکیات). در هر دو قسم اگر به یک طرف یقین یا ظن حاصل شود، طبق همان عمل می گردد و نماز صحیح است؛ لیکن در اینکه به صرف عروض شک، عمل به احکام آن جایز است، یا واجب است تروّی کند تا شک مستقر شود و یا به یک طرف، یقین یا ظن حاصل گردد، اختلاف است. بسیاری، تروّی را واجب و شک ابتدایی را فاقد اثر دانسته اند.
مقدار تروی
در مقدار تروّی ـ بنابر وجوب آن ـ در شکهای باطل اختلاف است. برخی آن را تا از بین رفتن صورت نماز و برخی تا رسیدن به یقین یا ظن و یا استقرار شک، واجب دانسته اند. در هر صورت تا قبل از روشن شدن تکلیف، انجام دادن کاری که نماز را باطل می کند جایز نیست.
جایگاه معنی دوم تروی در فقه
...