زین کوهه. [ هََ / هَِ ] ( اِ مرکب ) زین کوده است که قرپوس و بلندی پیش زین باشد. ( برهان ). بلندی پیش زین را گویند. ( جهانگیری ). زین کوده و قاش زین. ( ناظم الاطباء ). بلندی پیش زین که قرپوس زین خوانند. ( فرهنگ رشیدی ). قرپوس زین است یعنی بلندی پیش زین... و آن را کوهه زین نیز گفته اند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) : به ناوردگه رفت و آنگه چو باد رسید و به زین کوهه سر برنهاد.اسدی.درآمد به هنجار ره ره نورد ز زین کوهه آویخت گرز نبرد.اسدی.به کم زانکه مرغی زند سر در آب ز زین کوهه بربودش اندر شتاب.اسدی.سیرم پشتش از ادیم سیاه مانده زین کوهه رامیان دو راه.نظامی ( هفت پیکر چ وحید ص 73 ).
فرهنگ معین
(نْ. هِ ) (اِمر. ) برآمدگی جلو و عقب زین .
فرهنگ عمید
برآمدگی جلو و عقب زین اسب، کوهۀ زین، قربوس زین.
فرهنگ فارسی
( اسم ) بر آمدگی جلو و عقب زین ( اسب ) قربوس زین .
