راتع

لغت نامه دهخدا

راتع. [ ت ِ ] ( ع ص ) شتر چرنده. ج ، رِتاع ، رُتَّع، رُتُع، و رتوع. ( آنندراج ) ( شرح نصاب و منتخب ) ( غیاث ) ( منتهی الارب ).

فرهنگ معین

(تِ ) [ ع . ] (اِفا. ) ۱ - چراکننده ، چرنده . ۲ - کسی که در نعمت و آسایش باشد.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - چرنده . ۲ - آنکه در نعمت و فراخی باشد .