جهانبانی

لغت نامه دهخدا

جهانبانی. [ ج َ هام ْ ] ( حامص مرکب ) سمت جهانبان. جهانداری. سلطنت. پادشاهی : زمام ملک و پادشاهی در قبضه او نهد و جهانبانی و جهانداری او را دهد. ( فارسنامه ابن بلخی ).
چه آزادند درویشان ز آسیب گرانباری
چه محتاجند سلطانان به اسباب جهانبانی.خاقانی.

فرهنگ معین

( ~. ) (حامص . ) سلطنت ، پادشاهی .

فرهنگ عمید

پادشاهی، سلطنت.

فرهنگ فارسی

سلطنت پادشاهی .

ویکی واژه

سلطنت، پادشاهی.