ناشتائی

لغت نامه دهخدا

ناشتائی. ( اِ ) هر چیزی که پس از مدتی چیز نخوردن و روزه گرفتن خورند. ( ناظم الاطباء ). صبحانه. ناهارشکن. ناشتاشکن. زیرقلیانی. سلفه. طعام مختصری که صبح با چای یا قهوه رقیق خورند. || ( حامص ) روزه داری. گرسنگی. ناهاری. ( ناظم الاطباء ). ناشتا بودن. رجوع به ناشتا شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم