سنت

سنت

به معنای روش یا عادت

در این معنا، سنت به رفتارها، عادات و روش‌هایی اشاره دارد که به طور مداوم در یک فرهنگ یا جامعه به نسل‌های بعدی منتقل می‌شود. این نوع سنت‌ها می‌توانند شامل آداب و رسوم، جشن‌ها، و شیوه‌های زندگی باشند.

در دین اسلام

سنت به رفتارها و گفتارهای پیامبر اسلام، حضرت محمد (ص)، اشاره دارد که به عنوان منبعی مهم برای فهم دین و قوانین اسلامی در کنار قرآن محسوب می‌شود. مسلمانان بر این باورند که پیروی از سنت پیامبر، راهی برای نزدیک شدن به خداوند و زندگی بهتر است.

لغت نامه دهخدا

سنت. [ س ُن ْ ن َ ] ( ع اِ ) راه و روش. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). طریقه. قانون. روش. ( منتهی الارب ). آیین. رسم. نهاد. ج،سنن: غزوی کنیم بر جانب هندوستان دور دست تر تا سنت پدران تازه کرده باشیم. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 284 ). و سنتی از عدل میان ملوک نهاد. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 91 ). سنت پدر یمین الدوله و الدین در این باب نگاه باید داشت. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 377 ).

فرهنگ معین

(سُ نَّ ) [ ع. سنة ] (اِ. ) ۱ - راه، روش، سیرت. ۲ - آن چه که پیامبر و صحابه به آن عمل کرده باشند.

فرهنگ عمید

۱. روش، طریقه.
۲. سیرت، سرشت، طبیعت.
۳. شریعت.
۴. (فقه ) قول و فعل و تقریر پیغمبر اسلام، آنچه پیغمبر و صحابه بر آن عمل کرده باشند.
۵. نماز نافله.
یک صدم دلار.

فرهنگ فارسی

روش، طریقه، سیرت، سرشت، طبیعت، شریعت
( اسم ) ۱ - راه روش سیرت طریقه عادت. ۲ - گفتار و کردار و تقریر معصوم ( پیغمبر و امامان ) جمع: سنن. یا اهل سنت. فرقه ای از مسلمانان که به خلافت ابوبکر و جانشینان او قایلند مقابل شیعه
دهی است از دهستان سکمن آباد بخش حومه شهرستان خوی.

دانشنامه آزاد فارسی

سَنْت (Saintes)
شهری در شارانت ـ ماریتیم، در غرب فرانسه، کنار رود شارانت، به فاصلۀ ۱۷۰ کیلومتری شمال بوردو. جمعیت آن ۲۷ هزار نفر است (۱۹۹۰) مرکز استان قدیمی سنتونژ بود. ویرانه های رومی و آمفی تئاتری بزرگ دارد. طاق نصرت گرمانیکوس نیز در این شهر است. مرکز تجارت تولیداتی نظیر حبوبات، چرم و چوب برای نواحی اطراف به شمار می رود. صنایع آن عبارت ا ند از تولید لوازم الکترونیک و ظروف سفالین، و صنایع سبک. سنت در زمان رومی ها شهر مهمی بود و آثاری از قرن ۱ م در آن دیده می شود. طاق نصرت گرمانیکوس، که دراصل بر روی پُلی قرار داشت، در قرن ۱۹ به محل کنونی منتقل شد؛ آمفی تئاتر آن گنجایش ۲۰هزار نفر را دارد. در موزۀ شهر نیز آثار هنری فراوانی از دوران رومی ها به جا مانده است. شهر مزبور دارای چندین کلیسا است، که یکی از آن ها قبلاً کلیسایی جامع بود.
سنت (فقه). سُنّت (فقه)
در اصطلاح فقها گاهی در مقابل بدعت و زمانی مرادف با استحباب و گاهی مترادف با حدیث به کار می رود و اصولیان، بیشتر آن را قول، فعل و تقریر معصوم گویند. سنّت قولی، به خبر گفته می شود. سنّت فعلی یا کرداری این است که اگر عملی از معصومی صادر شد می فهمیم که آن عمل مجاز بوده است؛ همان گونه که ترک عملی از آنان، حاکی از این است که آن عمل واجب نبوده است. سنّت تقریری یا سکوت این است که اگر عملی در حضور معصوم واقع شود و معصوم آن را نهی نکرده باشد، با توجّه به این که امر به معروف و نهی از منکر بر هر مسلمانی واجب است، و از سوی دیگر محال است معصوم ترک واجب کند، نتیجه می گیریم که آن عمل از نظر شرع ممنوع نبوده است. یا اگر واجبی در حضور معصوم واقع شود و معصوم به نحوۀ انجام آن ایراد نگرفته باشد، می فهمیم که آن عمل صحیح واقع شده است. سنت ـ در کنار کتاب (قرآن)، اجماع و عقل (نزد شیعه) و قیاس (نزد اهل سنت) ـ از منابع چهارگانۀ احکام شرعی است.

جملاتی از کلمه سنت

ز حال خویش کنون چند بیت خواهم گفت که شاعرانرا آن هست سنتی مسنون
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم