صاحب تصرف

لغت نامه دهخدا

صاحب تصرف. [ ح ِ ت َ ص َرْ رُ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) مالک و متصرف. || مرشدی که بتواند حالتی را از مرید بگیرد یا به او بدهد : و حالی که به متابعت و سلوک میبود، هر صاحب تصرفی آن را نمیتواند تصرف نمود... ( انیس الطالبین ص 219 ).

فرهنگ معین

( ~ . تَ صَ رُّ ) [ ع . ] (ص مر. ) ۱ - مالک . ۲ - مرشدی که بتواند در احوال تصرف کند.

فرهنگ عمید

۱. آن که در امری حق تصرف دارد، مالک، متصرف.
۲. (تصوف ) مرشد و پیری که در احوال مرید تصرف کند و حالت تازه ای به او دهد یا حالتی را از او سلب کند.

فرهنگ فارسی

۱ - آن که در امری حق تصرف و دخالت دارد مالک . ۲ - مرشدی که بتواند حالتی را از مرید بگیرد یا بدهد .

ویکی واژه

مالک.
مرشدی که بتواند در احوال تصرف کند.