شطاح. [ ش َطْ طا ] ( ع ص ) گستاخ و فحاش و بیشرم. ( از فرهنگ فارسی معین ) ( ناظم الاطباء ). || شهوت پرست. ( ناظم الاطباء ). || کسی که شطحیات گوید. ( فرهنگ فارسی معین ).
فرهنگ معین
(شَ طّ ) [ ع . ] (ص . ) گستاخ .
فرهنگ عمید
۱. گستاخ، بی شرم. ۲. (تصوف ) کسی که شطحیات می گوید.
