شاخک
فرهنگ عمید
۲. شاخۀ کوچک: در جلوات آمده ست بر سر گل عندلیب / در حرکات آمده ست شاخک شاهسپَرَم (منوچهری: ۷۰ ).
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
شاخک (ساختاری). شاخک ها ( Tines /ˈtaɪnz/ ) ، شاخ ها یا دندانه ها موازی یا شاخه ای هستند که قسمت هایی از یک ابزار یا یک شیء طبیعی را تشکیل می دهند. آنها برای نیزه، قلاب، حرکت دادن یا اعمال دیگر بر روی اشیا دیگر استفاده می شود. ممکن است از فلز، چوب، استخوان یا سایر مواد سخت و محکم ساخته شده باشند.
تعداد شاخک های موجود در ابزارها بسیار متفاوت است – ممکن است یک چنگک فقط دو عدد داشته باشد، یک چنگال باغی چهار عدد و یک شن گش یا کلوخ شکن متعدد باشد. شاخک ها ممکن است پَخ باشند، مانند آنهایی که روی چنگال قرار دارند و به عنوان وسیله ای برای غذا خوردن استفاده می شوند. یا تیز، مانند روی چنگک یا حتی سیم خاردار، به عنوان یک نیزه سه شاخ. اصطلاح شاخک و شاخ بیشتر قابل تعویض هستند. دندانه های یک شانه، شاخک است. این اصطلاح همچنین در سازهای موسیقی مانند زنبورک، دیاپازون، گیتارت، جعبه موسیقی یا مبیرا که حاوی میخ های برجسته فلزی بلند ( "شاخک" ) است که برای تولید نُت تلنگرزده می شود، استفاده می شود.
در نظریه آشوب ( فیزیک، دینامیک غیرخطی ) ، شاخه های یک انشعاب نمودار شاخک و زیرشاخک نامیده می شود.
دانشنامه آزاد فارسی
در جانورشناسی، ضمیمه ای روی سر جانور. حشرات، صدپایان و هزارپایان هرکدام دارای یک زوج شاخک اند، اما در سخت پوستانی نظیر میگو، دو زوج شاخک وجود دارد. در حشرات، کارکرد شاخک ها مشابه حواس بویایی و لامسه است. شاخک ها اغلب دارای ساختارهای پیچیده و سطحی وسیع اند و توانایی ردیابی را افزایش می دهند.
