لغت نامه دهخدا
یک طرفه. [ ی َ / ی ِ طَ رَ ف َ / ف ِ ]( ص نسبی ) منسوب به یک طرف. یک سویه. || دراصطلاح راهنمایی رانندگی، خیابان یا کوچه ای را گویندکه وسایط نقلیه تنها از یک سو حق ورود بدان دارند وورود از طرف مقابل ممنوع است. || از یک جهت. که فقط رعایت یک طرف شده باشد. که به سود یا به زیان یکی از دو طرف باشد: قضاوت یک طرفه نباید کرد.
- یک طرفه کردن کار خود را؛ آن را تسویه کردن. حل و فصل آن به طور قطع.