کاونده

لغت نامه دهخدا

کاونده. [ وَ دَ / دِ ] ( نف ) جستجو کننده. ( یادداشت مؤلف ). تفحص کننده. ( آنندراج ). ج ، کاوندگان :
و دیگر که اند از پراکندگان
بدآموز و بدخواه کاوندگان.فردوسی.

فرهنگ معین

(وَ دِ ) (ص فا. ) جستجوکننده ، مفتش .

فرهنگ عمید

کسی که جایی را می کاود، جستجو کننده.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - تفحص کننده تجسس کننده . ۲ - کننده حفار . ۳ - بحث کننده . ۴ - ستیزه کننده .

ویکی واژه

جستجوکننده، مفتش.