کافوربیز

لغت نامه دهخدا

کافوربیز. ( نف مرکب ) کافور بیزنده. کافوربار.
- ابر کافوربیز ؛ ابری که برف بارد.

فرهنگ عمید

۱. کافوربیزنده، کافوربار.
۲. [مجاز] بارندۀ برف: هوا کافوربیزی می نماید / هوای ما اگرسرد است شاید (نظامی۲: ۲۷۸ ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) کافور بیزنده کافور بار . یا ابر کافور بیز . ابری که برف بارد .

ویکی واژه

[قدیمی]
کافوربیزنده؛ کافوربار.
[مجاز] بارنده برف: ◻︎ هوا کافوربیزی می‌نماید / هوای ما اگرسرد است شاید (نظامی۲: ۲۷۸‌).