کار و کیا. [ رُ ] ( ترکیب عطفی ، اِمرکب ) کار و عمل. ساز. || گاه بجای کار وکیایی آید بمعنی امیری ، پادشاهی ، تسلط : بر فلک جان راست صد کار و کیا در زمین این تن چو خر خاید گیا.مولوی.عشق آن بگزین که جمله انبیا یافتند از عشق او کار و کیا.مولوی.مه چو بی این ابر بنمایدضیا شرح نتوان کرد از آن کار و کیا.مولوی ( امثال و حکم دهخدا ج 3 ).گفت اطفال من اند این اولیا در غریبی فرد از کار و کیا.مولوی.لیک با باگندمان این آسیا ملک بخش آمد دهد کار و کیا.مولوی.
فرهنگ معین
(رُ ) (اِمر. ) ۱ - کار، عمل . ۲ - امیری ، پادشاهی ، تسلط . ۳ - جاه و جلال ، شأن و مقام .
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - کار عمل . ۲ - امیری پادشاهی کیایی تسلط : [ بر فلک جان راست صد کار و کیا در زمین این تن چو خر خاید گیا ] . ( مثنوی ) ۳ - جاه و جلال شان و مقام . کار کیا . کار و عمل
ویکی واژه
کار، عمل. امیری، پادشاهی، تسلط. جاه و جلال، شأن و مقام.
