چهارمیخ. [ چ َ / چ ِ ] ( اِ مرکب ) چهار عدد میخ که روی زمین یا روی دیوار به شکل مربع یا مربعمستطیل بکوبند و چهارگوشه چیزی را بدان ببندند. ( فرهنگ فارسی معین ). عراصیف ؛ چهارمیخ چوب پالان. || نوعی شکنجه ، بدان سان که دو دست و پای کسی را از چهار جانب کشیده دارند و هر یک را به میخی ببندند خواه بر روی زمین و خواه بر دیوار : هیچ دانه مخالفت و خیانت به کشتن و شکنجه و چهارمیخ میماند.( بهاءالدین ولد ). || چهارعنصر. || عمل لواط. ( ناظم الاطباء ). رجوع به چارمیخ شود. - به چهارمیخ کشیدن ؛ شکنجه و آزار کردن. تعذیب کردن. به عقابین کشیدن. - چهارمیخ حیات ؛ کنایه از عناصر چهارگانه است. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). || چهار باد شمال و جنوب و صبا و دبور. صبا بادی است که از جانب مشرق وزد و دبور بادی که از جانب مغرب وزد. ( از غیاث اللغات ).
فرهنگ معین
( ~. ) (اِمر. ) = چارمیخ : ۱ - چهار عدد میخ که روی زمین یا دیوار به شکل مربع یا مستطیل بکوبند. ۲ - نوعی شکنجه که چهاردست و پای کسی را به چهار میخ ببندند و شکنجه اش کنند.
فرهنگ عمید
۱. چهار میخ فلزی یا چوبی که به شکل مربع بر زمین یا دیوارکوبیده شود و دست وپای محکوم را برای شکنجه به آن ببندند. ۲. (صفت ) [مجاز] گرفتار و اسیر.
فرهنگ فارسی
نوعی شکنجه، چهارمیخ فلزی یاچوبی برزمین یادیوار ( اسم ) ۱ - چهار عدد میخ که روی زمین یا روی دیوار بشکل مربع یا مستطیل بکوبند و چهار گوش. چیزی را بدان ببندند. ۲ - نوعی شکنجه که چهار دست و پای کسی را بچهار میخ ببندند و شکنجه اش کنند. ۳ - چهار عنصر ( ناظم الاطبائ ) . ۴ - عمل لواط ( ناظم الاطبائ ) .
ویکی واژه
چارمیخ: چهار عدد میخ که روی زمین یا دیوار به شکل مربع یا مستطیل بکوبند. نوعی شکنجه که چهاردست و پای کسی را به چهار میخ ببندند و شکنجه اش کنند.
