پیلک

لغت نامه دهخدا

پیلک. [ ل َ ] ( اِ مصغر ) پیل خرد. بچه ٔپیل. || بیلک. نوعی تیر. رجوع به بیلک شود :
پیل بفکن که سیل ره کنده ست
پیلکیهای چرخ بین چنده ست.نظامی.

فرهنگ معین

(لَ ) (اِ. ) نک بیلک .

ویکی واژه

نک بیلک.
ستونک باریک و کوچکی که سر سوک دو دیوار قرار می‌گیرد.