پاچه. [ چ َ / چ ِ ] ( اِ مصغر ) ( از: پا، رِجل + چه ، ادات تصغیر ) پای از زانو تا بسرپنجه. کُراع. پایچه. ( مهذب الاسماء ). || پای خرد : زهر دارد در درون در پاچه مار گرچه دارد از برون نقش و نگار.شیخ بهائی ( نان و حلوا چ سنگی ص 17 ) || قسمت سفلای پای گوسفند و گاو که از زانو شروع و بسر سُم ختم شود. ساق گوسفند و گاو و مانند آن. ساق : ساق البقر؛ پاچه گاو. ( ریاض الادویة ) : بسان پاچه گاوی که از موی برون آرد ورا شاگرد رَوّاس.سوزنی. || طعامی که از پاچه گوسفند سازند : بامدادان چو ترید کدک و پاچه زنند میبرند از پی آن کله و کیپا در کار.بسحاق اطعمه.روغنی کز پاچه گرد آورد پیر کله پز کفچه کفچه بر ترید شیردان خواهم فشاند.بسحاق اطعمه. || یکی از دو پای شلوار : از پاچه ٔازار من امروز خلق را بوی وزارت آید و هستم بزرگوار.سوزنی.چو نشناسند پا را زآستین هم رموز پاچه تنبان چه دانند.نظام قاری ( دیوان البسه ). || لبه تحتانی شلوار. - پاچه کسی را گرفتن ؛ گزیدن سگ و جز آن پاچه کسی را. بی مقدمه و آگاهی کسی را مورد عتاب یا آزار قرار دادن. ترکیب ها: - پاچه گیر. پاچه ورمالیده. دست پاچه. کوتاه پاچه. رجوع به این ترکیب ها شود.
فرهنگ معین
(چِ ) (اِمصغ . ) ۱ - ساق پا. ۲ - از زانو تا سر سم پای گوسفند و گاو. ۳ - خوراکی که از دست و پای گوسفند درست کنند. ۴ - یکی از دو لنگة شلوار. ۵ - لبة پایینی شلوار. ، ~ کسی را گرفتن بی جهت کسی را آزار دادن .
فرهنگ عمید
۱. (زیست شناسی ) پای انسان یا گوسفند از زانو تا کف پا. ۲. پای پخته شدۀ گوسفند، بز، یا گاو که لزج و مولد خون است و برای اشخاص کم بنیه، لاغر، و مبتلایان به امراض ریه نافع است. ۳. قسمت پایین شلوار.
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - پای کوچک پای خرد. ۲ - از زانو تا سر پنج. پاکراع پایچه. ۳ - از زانو تا سر سم پای گوسفند و گاو پاچ. گاو پاچ. گوسفند . ۴ - خوراکی که از پاچه درست کنند . ۵- یکی از دو پای شلوار . ۶- لب. پایینی شلوار . یا پاچ. کسی را گرفتن . بی جهت کسی را آزردن بی مقدمه کسی را مورد عتاب قرار دادن . یا کیک در پاچه ( پاژه ) افکندن.مضطرب و ناراحت کردن کسی را پای از زانو تا بسر پنجه کراع
