پاره دوز

لغت نامه دهخدا

پاره دوز. [ رَ / رِ ] ( نف مرکب ) پینه دوز. لخت دوز. لاخه دوز. پینه گر. وصله گر :
ما پادشاه پاره و رشوت نبوده ایم
بل پاره دوز خرقه دلهای پاره ایم.مولوی.گر بغریبی رود از شهر خویش
سختی و محنت نبرد پاره دوز
ور بخرابی فتد از مملکت
گرسنه خسبد ملک نیمروز.سعدی.و بیشتر بمعنی در پی نهنده کفش دریده و پاره باشد.

فرهنگ معین

( ~. ) (ص فا. ) ۱ - پینه دوز. ۲ - تن - پرست .

فرهنگ عمید

کسی که پیشه اش پینه زدن به کفش یا جامه است، پینه دوز، لاخه دوز.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - آنکه کفشها را وصله کند پینه دوز لاخه دوز وصله گر. ۲ - تن پرست.
پینه دوز لخت دوز

ویکی واژه

پینه دوز.
تن - پرست.