ولی نعمت

لغت نامه دهخدا

ولی نعمت. [ وَ لی ی ِ ن ِ م َ / وَ ن ِ م َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آنکه بر کسی حق نعمت دارد. نگهبان نعمت :
فروغ دل و دیده مقبلان
ولی نعمت جان صاحبدلان.حافظ.|| بزرگ. سرور. رجوع به ولی ( از ع ، ص ، اِ )در این معنی شود.

فرهنگ معین

(وَ. نِ مَ ) [ ع . ] (ص مر. ) آن که بر کسی حق نعمت دارد.

فرهنگ عمید

خداوند نعمت، آن که بر کسی حق نعمت دارد.

ویکی واژه

آن که بر کسی حق نعمت دارد.