لعن

لغت نامه دهخدا

لعن. [ ل َ ] ( ع مص ) نفرین. سنه. بَوه. سب . خِزی. لعنت. نفرین کردن. ( ترجمان القرآن جرجانی ).طرد. اِبعاد. راندن و دور کردن از نیکی و رحمت. ( منتهی الارب ). دور کردن از خیر. ضد برکت. ( قاموس کتاب مقدس ). جرجانی در تعریفات گوید: لعن من اﷲ، هو ابعاد بسخطه و من الانسان الدعاء بسخطه. ( تعریفات ). || از صورت بگردانیدن. ( ترجمان القرآن جرجانی ).
- اَبیت اللعن ؛ این جمله را گاهی در دعا گویند و گاهی در مدح آرند، یعنی انکار کردی آوردن چیزی را که بر آن لعنت کنند ترا. ( از منتهی الارب ).
- لعن چهارضرب ؛ نوعی از لعن که عوام متعصب شیعه کردندی.
لعن. [ ل ُ ع َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ لُعَنة. ( منتهی الارب ).

فرهنگ معین

(لَ ) [ ع . ] (اِمص . ) نفرین ، دشنام .

فرهنگ عمید

۱. نفرین کردن.
۲. دشنام دادن.
۳. راندن.

فرهنگ فارسی

نفرین کردن، راندن، دشنام دادن
۱- ( مصدر ) دور کردن کسی را از نیکی و رحمت نفرین کردن لعنت کردن . ۲- ( اسم ) لعنت نفرین : جمعی مستحقان قزوین اسامی خود را بقلم دادند که در مدت عمر زبان بلعن اصحاب خصوصا عشر. مبشره نگشوده اند .
جمع لعنه

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] لعن و نفرین، دعا برای دوری از رحمت خداوند است.
لعن، در لغت به معنای راندن و دور کردن است.
معنای اصطلاحی
و در اصطلاح، یعنی طلب دوری از رحمت ذات حق تعالی برای افراد لعن شده، که همان عقوبت و عذاب الاهی است، چنان که از آیات قرآن کریم بر می آید.

[ویکی شیعه] لعن به معنای راندن و دور کردن همراه با ناراحتی است. لعن از جانب خدا به معنای قطع رحمت و لعن انسان برای دیگران نیز نوعی نفرین دانسته شده است. برخی می گویند لعن و سب به یک معناست و با لعن دیگران به نام و نشان مخالفت کرده اند و آن را مغایر با قرآن و روایات دانسته اند. عده ای دیگر برای جواز لعن به برخی آیات و روایات دیگر استناد کرده اند. برخی از مراجع تقلید شیعه فتوا به حرمت لعن صحابه داده اند.
لعن را به معنای راندن و دور کردن همراه با ناراحتی دانسته اند. لعن از جانب خدا به معنای قطع رحمت و توفیق دنیوی و عذاب اخروی است. لعن از سوی انسان، نوعی نفرین و بدخواهی برای دیگری است.
برخی سب و لعن‏ را دو مقوله جداگانه ‏ و دارای معنای اختصاصی دانسته‎اند. معنای سب را شتم و بیان کلام زشت و معنای لعن را طرد و دور گرداندن از رحمت الهی بیان کرده‎اند. آنان همچنین مدعی اند، در قرآن‏ و روایات نیز این دو مفهوم با هم تفاوت دارند و خدا برخی را در قرآن لعن اما از سب آنها نهی کرده است. البته عده ای نیز لعن را هم معنای سب دانسته اند.
[ویکی اهل البیت] لعن به معنای نفرین کردن ، راندن ، و دور کردن از نیکی ورحمت است. لعن از طرف خداوند در آخرت عذاب ودر دنیا ، انقطاع از رحمت و توفیق است ; و از سوی انسان نفرین در باره دیگری است .
اصناف زیر در قرآن مورد لعن اند :
1 ـ کفار به طور مطلق: انّ الله لعن الکافرین واعدّ لهم سعیرا؛
2 ـ منافقان: لان لم ینته المنافقون والذین فی قلوبهم مرض ... ملعونین اینما ثقفوا أخذوا وقتلوا تقتیلا؛
3 ـ ابلیس: وان علیک لعنتی الی یوم الدین؛
4 ـ آنان که خدا و رسول را اذیت میکنند:انّ الذین یؤذون الله و رسوله لعنهم الله فی الدنیا والآخرة ؛
5 ـ مفسدان وقاطعان رحم: فهل عسیتم ان تولّیتم ان تفسدوا فی الارض وتقطّعوا ارحامکم اولئک الذین لعنهم الله ... ؛
[ویکی الکتاب] معنی لُعِنَ: لعنت شد(کلمه لعن به معنای دور کردن ملعون از رحمت است )
معنی لَئِنِ: سوگند می خورم یا می خوریم اگر(حرکت نون به دلیل تقارن آن با حرف ساکن و تشدید دار کلمه بعد می باشد)
معنی لَئِنْ: سوگند می خورم یا می خوریم اگر
معنی لَّعَنَتْ: لعنت کرد (کلمه لعن به معنای دور کردن ملعون از رحمت است )
معنی لَعْنَتِی: لعنت من (کلمه لعن به معنای دور کردن ملعون از رحمت است )
معنی لُعِنُواْ: لعنت شدند(کلمه لعن به معنای دور کردن ملعون از رحمت است )
معنی لَعَنَهُ: او را لعنت کرد (کلمه لعن به معنای دور کردن ملعون از رحمت است )
معنی لَعَنَهُمُ: آنان را لعنت کرد (کلمه لعن به معنای دور کردن ملعون از رحمت است )
معنی نَلْعَنَهُمْ: آنان را لعنت می کنیم(کلمه لعن به معنای دور کردن ملعون از رحمت است )
معنی مَلْعُونَةَ: لعنت شده (کلمه لعن به معنای دور کردن ملعون از رحمت است )
معنی یَلْعَنُ: لعنت می کند (کلمه لعن به معنای دور کردن ملعون از رحمت است)
معنی ﭐلْعَنْهُمْ: آنان را لعنت کن (کلمه لعن به معنای دور کردن ملعون از رحمت است )
ریشه کلمه:
لعن (۴۱ بار)
[ویکی فقه] لعن (دیدگاه اهل سنت). یکی از عللی که سبب برداشت غلط در مورد لعن شده است، اشتباه در فهم معنای آن و یکی دانستن معنای آن با سب و دشنام است؛ از جهت لغوی بین لعن و سب فرق بسیار است، که در لعن تنها طلب دوری از خیر مقصود است، و در سب، بددهانی و کلام زشت به کار بردن است.از دلایلی که اهل سنت و خاصه وهابیون، برای اثبات کفر شیعه به آن استناد می کنند، لعن صحابه است؛ آنان ادعا می کنند که شیعیان تمامی صحابه را لعن کرده و اگر کسی، یکی از اصحاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) را لعن نماید، به آن حضرت جسارت کرده است و کسی که به ایشان جسارت نماید، کافر و مستحق قتل است!! !فقهای اهل سنت در بسیاری موارد فتوی داده اند که اگر کسی به ابوبکر و عمر دشنام داد مستحق قتل است، ولی نسبت به کسی که علی بن ابی طالب (علیه السلام) را لعن کند نه تنها چنین حکمی نداده اند، بلکه بسیاری از کسانی که به امیرمومنان دشنام داده و یا با حضرت جنگیده اند، در نزد اهل سنت مورد وثوق و احترام و اعتماد هستند!در حقیقت دیدگاه شیعه نسبت به صحابه این است که تعداد بسیار زیادی از صحابه را اهل بهشت می داند و در مورد گروهی از صحابه که با مخالفت خود با پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله وسلّم)، قلب پاک آن بزرگوار را رنجاندند و یا حضرت را اذیت کردند و آنان که با دیدن آن همه دلیل و برهان نفاق پیشه کردند، شیعه به حکم آیات قرآن آنان را اهل جهنم می داند و در مورد برخی از صحابه که مجهول هستند، سکوت می کند.
یکی از عللی که سبب برداشت غلط در مورد لعن شده است، اشتباه در فهم معنای آن و یکی دانستن معنای آن با سب و دشنام است؛ به همین جهت، لازم است در ابتدا معنای لعن و سب و فرق آن دو را بیان کنیم.لعن در لغت: راندن و دورکردن از خوبی ها است.اللعن: الطرد والابعاد من الخیر.
جوهری، اسماعیل بن حمّاد، صحاح، ج۶، ص۲۱۹۶.
زبیدی می نویسد: والسب: الشتم.
زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۳، ص۳۴.
در ابتدا سخن عده ای از علمای اهل سنت و وهابیت را در این زمینه نقل می کنیم:
← ابن تیمیه
...

ویکی واژه

نفرین، دشنام.