معنی مندوب | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

مندوب. [ م َ ] ( ع ص ) مستحب. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ( نزد فقهاء ) عملی است که در نظر شارع انجام دادن آن راجح بر ترک آن است اما ترک آن جایز است. ( از تعریفات جرجانی ). || مرده که بر آن گریند و بشمارند نیکیهای وی را. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). || ( نزد نحویان ) متفجع علیه به «یا» یا «وا». ( از تعریفات جرجانی ).کسی که بر او تأسف و غمخواری کنند و تأسف خویش رابه لفظ «یا» یا «وا» ادا سازند. و این اظهار تأسف را ندبه نامند و البته لفظ «وا» مخصوص ندبه و لفظ «یا» مشترک بین ندبه و ندا می باشد. و متفجع علیه ، یا کسی است که بر فقدان او تأسف خورند و یا کسی است که مرده وابسته به اوست مثل یا زیداه ، یا عمرواه ، یا حسرتاه ، یا مصیبتاه ، واویلاه ، و حکم مندوب در اعراب و بنا در حکم منادی است و بعضی گفته اند مندوب خود در حکم منادی است. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ). نزد نحویان منادای مندوب آن است که بدان تفجع و اظهار درد شود به لفظ «یا» و «وا» مانند «واویلا». ( فرهنگ علوم نقلی تألیف سجادی ). || لفظی که در حالت مصیبت یا گریه به طریق نوحه متلفظ نموده شود. ( غیاث ) ( آنندراج ). لفظی که در حالت مصیبت و یا گریه به طریق نوحه تلفظ کنند. ( ناظم الاطباء ). || خوانده شده و برانگیخته شده. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
- امر مندوب الیه ؛ کار خوانده شده به سوی آن. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
|| متوجه گشته. ( ناظم الاطباء ). || فرستاده شده در لغت مکه. ( از اقرب الموارد ). آنکه وی را برای مهمی برگزینند و جایی فرستند. رسول. منتخب. فرستاده. فرسته. سفیر. ایلچی. برانگیخته. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). برگزیده شده. انتخاب شده : او را به مباشرت آن منصب دعوت کردند بدان مسرور و مغرور و از سفارتی که بدان مندوب بود و وساطتی که به اعتماد او منوط و مربوط بود اعراض کرد. ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 202 ).
- مندوب شدن ؛ برگزیده شدن. انتخاب شدن. برگزیده شدن برای رسالتی یا اجرای امر مهمی : من بنده بدان رسالت مندوب شدم. ( نفثةالمصدور چ یزدگردی ص 30 و 31 ).