مغسل

لغت نامه دهخدا

مغسل. [ م َ س ِ / س َ ] ( ع اِ ) جای مرده شستن. ج ،مغاسل. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). مرده شوی خانه. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). || مکان شستشو. ( از اقرب الموارد ).
مغسل. [ م ِ س َ ] ( ع اِ ) هرچه بدان چیزی شویند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || ( ص ) گشن بسیار برجهنده که به گشنی او باردار نگردد ناقه ، و کذا الرجل. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ). گشنی که گشنی بسیار کند و باردار نگرداند. ( ناظم الاطباء ).
مغسل. [ م ُ س ِ ] ( ع ص ) غسل دهنده. ( غیاث ).
مغسل. [ م ُ س َ ] ( ع ص ) غسل داده شده. ( غیاث ).
مغسل. [ م ُ غ َس ْ س ِ ] ( ع ص ) داروها که بیماری سپیده چشم و مانند آن را زایل کند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : صفت دارویی مغسل. ( ذخیره خوارزمشاهی ، یادداشت ایضاً ).

فرهنگ معین

(مَ سَ ) [ ع . ] (اِ. ) جای مرده شستن . ج . مغاسل .
(مِ سَ ) [ ع . ] (اِ. ) چیزی که با آن چیزی را بشویند.

ویکی واژه

چیزی که با آن چیزی را بشویند.
جای مرده شستن.
مغاسل.