لغت نامه دهخدا
مستفیدی اعجمی شد آن کلیم
تا عجمیان را کند زان سر علیم.مولوی ( مثنوی ).گر پذیرند آن نفاقش را رهید
شد نفاقش عین صدق مستفید.مولوی ( مثنوی ).- مستفید شدن ؛ سودمند شدن. ( ناظم الاطباء ).
- مستفید گشتن ؛ بهره مند گشتن. سود بردن : چه شود اگر در این خطه روزی چند بیاسائی تا به خدمت تو مستفید گردیم. ( گلستان ). اما به شنیدن این حکایت مستفید گشتم. ( گلستان ). دیگران هم به برکت انفاس شما مستفید گردند. ( گلستان ). بدین حکایت که شنیدم مستفید گشتم و امثال مرا همه عمر این نصیحت به کار آید. ( گلستان ).
