لغت نامه دهخدا
( مزرعة ) مزرعة. [ م َ رَ / رُ / رِ ع َ ] ( ع اِ ) کشتزار. ج، مزارع. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( مهذب الاسماء ). کلاته. ( نصاب چ برلن ص 9 ): الدنیا مزرعة الاَّخرة. ( حدیث، امثال و حکم ج 1 ص 247 )
مزرعه
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
کشتزار، جای کشت و زرع، مزارع جمع
( اسم ) محل کشت و زرع کشت زار: از هبوب عواصف مهابت غازیان و عبور سیلاب سیاست سپاه گیتی ستان قریب هفتصد قصبه و مزرعه و دیر عرص. نهب و تاراج گشت. جمع: مزارع. ۲ یا مزرع. خاک. ۱ - زمین. ۲ - جسد انسان و حیوان. ۳ - قبر گور. یا مزرع. دانه سوز. دنیا عالم.
دهی در شرهستان بندر عباس
